9.7 C
De Bilt

‘Into dementia’ haalt toeschouwer uit balans.

In tijden van quarantaine en Corona wordt de kunst- en cultuursector hard geraakt. Dat betekent niet dat jonge kunstenaars bij de pakken neer gaan zitten. Integendeel: Veel jonge makers worden innovatiever en experimenteren erop los. Zo ook Luca Neumann; oorspronkelijk zou ze een danssolo maken en opvoeren met Dementie als achterliggende thematiek, maar Corona gooide roet in het eten. Ze behield het thema, maar besloot de choreografie zo aan te passen dat hij ook kon worden vastgelegd in een korte film.

Into Dementia

Veel theaterbezoekers weten dat een registratie van theater of dans niet altijd goed uitpakt. De magie is weg, echter weet Luca Neumann met haar solo ‘Into dementia’ een indrukwekkende wereld, (bezaaid met post-its) te scheppen en het vastleggen op beeld juist in haar voordeel te gebruiken. Soms met een slim effect; een van de hoogtepunten is een caleidoscopische ‘benendans’, de gespiegelde beelden halen de toeschouwer even uit balans en roepen verwarring op. Een slimme vondst, helemaal in het kader van dementie.

Bijzondere dans van Luca Neumann

De dans, die zich voornamelijk afspeelt in een woonkamer, wisselt af van soepele, soms bijna paniekachtige bewegingen, naar gestileerde dagelijkse handelingen. De focus van Luca komt soms prachtig naar buiten en verdwijnt soms ook weer naar binnen, zoals dat ook kan gaan bij dementerenden. Dat alles heeft muziek gekregen van Marcel Kostwinder, waarin flarden van gesprekken zijn verwerkt met de dementerende oma van Luca. Een gewaagde, maar mooie persoonlijke toevoeging. De muziek in combinatie met de dans laten het geheel soms op het randje van pathetisch balanceren, maar voordat het teveel wordt is daar de afwisseling.

Blauwe cocon

Nog zo’n indrukwekkend beeld is de choreografie in een soort blauwe cocon. Het roept meteen een verstikkend gevoel op, dat er samen met de heftige bewegingen voor zorgt dat de toeschouwer niet anders kan dan ademloos toekijken en hopen op een eventuele bevrijding.

Post-it overbodig

Na alle heftigheid wordt de toeschouwer weer teruggebracht naar de alledaagse maat van het onderwerp: aan de keukentafel. Luca zit ‘tegenover’ de toeschouwer en schrijft ‘ik ben dement’ op een post-it en plakt deze op haar borst. Deze laatste handeling is niet nodig. Het zwakt het voorgaande af, dat het over dementie ging was namelijk allang duidelijk.

Credits

Lune compound presenteert: Into Dementia, choreografie/dans: Luca Neumann, muziek: Marcel Kostwinder

Bekijk hier de film

De korte film is hier te bekijken.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Nieuws uit deze regio