Bergen (L) – Op 4 november 14.00 uur start bij Galerie Pictura een expositie getiteld “Tijd van Stilte”.Schilderijen van Brita Seifert, Dick van Heerde, Hub Pollen, Jan Kootstra, Marina Radius, Meg den Hartog, Nanna de Klerk en Wout Wachtmeester. Keramische beelden van Hermien Buytendijk en bronzen sculpturen van Hieke Meppelink, Romee Kanis en Jack van Iwaarden de Vreede.
De tekeningen van Brita Seifert in pastel en kleurpotlood op papier of canvas zijn van een fluweelzachte uitstraling en zij tekent pure schoonheid. Zij glaceert met haar vele verschillende kleurpotloden en komt hierdoor tot een fabelachtige stofuitdrukking. Tijdens het tekenen is zij gefixeerd op wat ze ziet, voelt en ervaart. Haar werk is niet puur emotioneel of puur naturalistisch, maar een balans van beide: gevoel en realiteit. Het is meer dan het zien van een afbeelding, zij zou graag willen dat je het kunt voelen. Zij wil dat het een verhaal overbrengt.
Dick van Heerde heeft veel tijd besteed aan het ontwikkelen van zijn kennis in de flora en fauna, wat duidelijk tot uiting komt in zijn werk. Zijn modellen zijn meestal geïntegreerd in hun natuurlijke leefomgeving. Alle geschilderde rotsen en takken krijgen waarschijnlijk
evenveel aandacht als de dieren. Door dit te doen, slaagt hij erin de prachtige biodiversiteit te schilderen die deze prachtige planeet ons heeft gegeven, en natuurlijk voelt men af en toe de zorg in zijn schilderijen over wat er nu met deze diversiteit gebeurd. Zijn schilderijen bevatten een subtiele boodschap: we moeten allemaal ons perspectief veranderen en begrijpen dat behoud en instandhouding één van de belangrijkste problemen van de mensheid is.
Sinds 1991 exposeert Hermien Buytendijk haar keramische beelden. Met haar beelden verbeeldt ze droom en werkelijkheid. Verslavend is de uitdaging om problemen op te lossen die ontstaan door de beperking die het werken met klei met zich meebrengt. Daardoor komt ze juist tot vondsten. Omdat klei nu eenmaal geen groot gewicht op dunne pootjes kan torsen, kwam ze op het idee om mensen met tafels en met muziekinstrumenten te laten vervloeien. Haar beelden worden hol opgebouwd en ze vond het een ontdekking om ook de binnenkant door openlatingen en beschildering een rol te laten spelen. Het geeft haar een enorm gevoel van vrijheid om door associaties van ideeën en woordspelingen tot iets nieuws te komen.
Hieke Meppelink maakt figuratieve beelden in brons en zingt daarnaast als sopraansoliste op de Nederlandse concertpodia. De klassieke liedkunst vormt een belangrijke inspiratiebron in haar beeldhouwwerk. Haar bronzen sculpturen vallen onder de stroming ‘hedendaags realisme’. Het behoeft geen betoog dat muziek een belangrijke rol speelt in haar beeldhouwkunst, het is voor haar een grote inspiratiebron. Een wederkerige inspiratie, want het beeldend vermogen nodigt vervolgens ook weer uit tot beeldend zingen. En zo zijn beide passies in evenwicht
Op het eerste gezicht lijken deze prachtige stilleven schilderijen op foto’s. In feite zijn het de hyperrealistische schilderijen van Hub Pollen. De kunstenaar concentreert zich op elk extreem detail om een realistische diepte en stofuitdrukking te bereiken. Met een vaste hand en een sterke visie creëert hij een nieuwe realiteit gebaseerd op zijn eigen verbeelding. Elk schilderij lijkt op een eenvoudige studie van objecten die op een tafelblad zijn geplaatst, maar een nader onderzoek zal een elegante complexiteit in de alledaagse objecten onthullen. Hub Pollen transformeert eenvoudige tafelbladen, een oude fles of een paar aardbeien tot adembenemende composities waarin lichtstralen integreren met de objecten en worden gereflecteerd door oppervlakten.
U zult ook de prachtige beelden van Jack van Iwaarden de Vreede in onze galerie tegen komen. De uitdaging om van materialen die in hun oorsprong koud, onbuigzaam, hard en onberekenbaar zijn, zoals Cortenstaal, Roestvaststaal en Brons, kwetsbare, zachte Kunst te creëren. Dié kunst te vormen die hij vanuit zijn binnenste wil laten zien.
Het uitbeelden van dromen die het niet verdienen dromen te blijven.”
De kenmerken van de schilderijen van Jan Kootstra bestaan uit een harmonieuze compositie en het weergeven van de fascinerende werking van licht en schaduw. De compositie ontstaat uit een verzameling van oude maar ook nieuwe voorwerpen o.a (romeins)glas, keramiek, (chinees)brons soms aangevuld met in en uitheemse vruchten. Voor een stilleven zet hij zelf gekozen objecten neer en laat hij zich fascineren en inspireren door het spel van licht en schaduw. Het werk van Jan mag hedendaags realistische kunst genoemd worden. De tastbaarheid van de voorwerpen op de schilderijen doet de kijker steeds weer verwonderen en plezierig verrassen.
Zolang Marina Radius zich kan herinneren heeft zij er behoefte aan gehad om dingen te creëren; het begon met tekenen en kleien, later ook schilderen en beelden maken in brons en steen. Het plezier om iets te scheppen, met materialen bezig te zijn, maar vooral een diep verlangen naar schoonheid zijn daarbij haar drijfveer. Eigenlijk wil ze gewoon “mooie dingen maken”…..
Meg den Hartog schildert al haar hele leven; iets dat zij van haar ouders heeft meegekregen.
Door objecten en mensen intensief te observeren opent zich voor haar een soort andere wereld, die vooral kan worden gezien wanneer echt de tijd wordt genomen om te kijken. Een zorgvuldige uitlichting en stofuitdrukking benadrukken vervolgens de schoonheid hiervan.
Meg vindt het hedendaagse leven erg druk en gejaagd waardoor mensen geen tijd meer nemen om te kijken. Ze licht hierbij toe: “Door het te schilderen zie ik het nog beter en ik wil anderen ook die gelegenheid geven. Meg begint een werk met een grisaille en bouwt het vervolgens op in meerdere lagen van glacerende, half-dekkende en dekkende verf. Door de fijne manier van werken kunnen sommige delen van een schilderij wel in 40-50 laagjes zijn opgebouwd. Ook gebruikt Meg de zogenaamde “stricheltechnik”, dit houdt in dat ze met hele fijne streepjes of arceringen het schilderij opbouwt.
Nanna de Klerk schildert een verfijnde werkelijkheid Met eindeloos geduld en precieuze penseelvoering worden de onderwerpen in doorschijnende glacerende lagen geschilderd. Hierdoor krijgt de schildering een emailleachtig oppervlak met een zijdeachtig uitstraling. Door de vele opgebrachte lagen schijnen de kleuren vanuit de diepte naar het oppervlak te komen en dragen zodoende bij aan de brilliance en delicaatheid van het werk.
Romee Kanis, de grootste uitdaging aangaan om het gelijkend te krijgen was altijd aanwezig.
Toen zij aan het eind van de jaren tachtig in aanraking kwam met beeldhouwen was ze meteen verkocht. Boetseren was het enige wat ze nog wilde. Nu kon ze veel intiemer met haar werk zijn. Het tot leven brengen is het grote streven. Een verslaving waarin ze steeds hogere eisen stelt aan haarzelf.
Wout Wachtmeester, Iedereen kijkt op zijn eigen manier naar de omringende natuur. Hoe meer hij/zij om zich heen kijkt hoe meer hij/zij zal ervaren en zal genieten en verbazen over zoveel schoonheid. In de werken van Wout Wachtmeester zien we geen grote epische landschappen met uitgestrekte horizonnen en dramatische wolken. Hij richt zijn aandacht vaak op het onopvallende, waar de meeste mensen vaak onopgemerkt aan voorbij lopen: een mooie boomstam met wortels, het lichtspel van de zon op de bosgrond, een kleine vogel op een tak. Te zien t/m 12 jan. 2019
