7.4 C
De Bilt
donderdag, 28 maart 2024

Topartiesten Ernst Daniël Smid en dochter Coosje zingen op SamenLoop voor Hoop

Ommen – “Vluchten kan niet meer…” Je kunt een speld horen vallen in de donkere arena van het Hoftheater in Raalte. Op het podium staan vader en dochter Smid in de enige bundel licht en ijle pianoklanken sterven langzaam weg. Mensen houden even de adem in, zó ontroerend mooi is de vertolking van het iconische lied van Annie MG Schmidt en Harry Bannink. Ieder wordt erdoor geraakt en heeft er een eigen invulling bij. Ernst Daniël en Coosje ook. Daarom zingen ze samen bij de kaarsenceremonie van de SamenLoop voor Hoop. Dat is grandioos nieuws voor de organisatie en voor alle bezoekers van dit evenement!

In de artiestenfoyer met een kopje koffie op tafel, vertellen de bekende bariton en presentator (66) en zijn dochter, actrice en zangeres Coosje Smid (29) over hun nieuwe theaterprogramma èn over hun besluit in Ommen op de samenloop belangeloos op te treden. Als artiest zijn beiden begenadigd met groot inlevingsvermogen. Wie echter hun verhaal hoort, begrijpt dat dit hen iets extra’s brengt waarmee ze het publiek diep kunnen roeren en overtuigen. De link tussen Ernst Daniël, Coosje en de SamenLoop voor Hoop werd gelegd door Henk Ruiter, die Ommenaar en hun vaste begeleider is. Hij schuift ook aan bij het gesprek in de artiestenfoyer.

Pareltjes van twee generaties

‘Ik zou je het liefste in een doosje willen doen’, heet de voorstelling waarmee Ernst Daniël en Coosje touren door het land. Het is ook de titel van een van de songs die ze zingen, een lief liedje van Annie MG en Cor Lemaire. Het warme, intieme concert zit vol met Nederlandse liedjes die nooit vergeten zijn en van ouder op kind worden overgebracht, zoals Ernst Daniël ze doorgeeft aan Coosje. Stuk voor stuk pareltjes die periodes uit het leven markeren en gebeurtenissen terughalen, waarover vader en dochter in de voorstelling ook vertellen. Zo schetsen ze een herkenbaar beeld van twee generaties en hun muziek. Liedjes met een lach of een traan die je het liefste in een doosje zou willen doen. ‘t Rijmt op Coosje. ‘En op Roosje’, zegt die daarop, verwijzend naar haar moeder Rosemarie ‘Roos’ Giesen van der Sluis die in 2012 overleed aan alvleesklierkanker.

“Voor mij geen huisje in Frankrijk waar ik boeken ga lezen in de tuin”, zei Ernst Daniël ooit in een interview. “Ik blijf werken tot ik doodga. Mijn kist moet je goed dichtschroeven, anders hoor je me nog zingen.” Beiden verwerken het verlies van Roos op hun eigen manier maar muziek bindt hen uiteindelijk. Ernst Daniël: “In de voorstelling ‘Voor elkaar’ zit dat heel erg. Die bracht vader en dochter dichter bij elkaar.” Vader vond in de muziek een goede afleiding van het immense verdriet. “Maar ik kon er heel lang niet eens naar luisteren”, zegt Coosje. “Muziek kan zoveel oproepen. Als het ware hierdoor de pijn herbeleven, kon ik in die eerste periode echt niet aan.”

Ernst Daniël: “Hoewel ik vrees dat er dan weer een andere verschrikkelijke ziekte opduikt, ben ik ervan overtuigd dat het ooit lukt om kanker te de wereld uit te krijgen. Maar nu zitten we nog in een fase dat er veel verbeterd kan worden in de behandeling van kankerpatiënten. Een patiënt is geen spreadsheet en geen computeriseren. Roos had bijvoorbeeld het bericht gekregen dat ze niets meer voor haar konden doen, een doodvonnis. Even later liep de oncoloog langs haar kamer waarvan de deur een beetje open stond. Hij stak niet eens even zijn hoofd om die deur. Veel artsen hebben behoorlijk last van tunnelvisie, alleen gericht op genezen. Lukt dat niet, dan nemen ze afstand, de oncoloog verdwijnt voorgoed uit het zicht. Pijn bij kanker is bijvoorbeeld zo’n gebied dat veel te weinig aandacht krijgt. Ik heb gezien wat het doet met mensen wanneer pijn niet meer te beteugelen is. Dood gaan we allemaal maar de manier waarop kan echt humaner.”

Veldslag

Ernst Daniël is een man die zegt wat hij voelt. Hij heeft de stichting Pijn bij Kanker opgericht ter nagedachtenis aan Roos en is enorm actief. De stichting verzorgt trainingen en Ernst Daniël spreekt congressen en zalen vol artsen toe. Na het lied ‘The Impossible Dream’ vertelt hij een hartstochtelijk verhaal over ‘Het ontluisterende gevecht tussen techniek en menselijkheid’ dat hij nooit meer zal vergeten. ‘De veldslag over competenties tussen, verpleegsters-artsen-chirurgen en pijnbestrijders was schrikbarend en voltrok zich zelfs boven het bed van mijn toen al terminale vrouw. Pijn en vooral ook de communicatie erover móet op de agenda en bespreekbaar worden.’

Het is een gepassioneerde oproep en dat met die prachtige, krachtige stem die ook de artiestenfoyer van het Hoftheater volkomen vult.

Dochter Coosje trapt een tikje op de rem en vult aan: ‘We zijn natuurlijk absoluut overtuigd van de betrokkenheid en passie van de behandelende specialisten maar de mèns raakt in dat proces te vaak achterop. Wat alle verpleegkundigen en thuiszorgverleners doen is echt geweldig. Veel respect heb ik daarvoor. Kanker heb je niet alleen maar met je hele gezin. Het is in je huis, in je leven, je draagt het overal met je mee. Aandacht is dan zo belangrijk.’ Samen aandacht vragen voor kanker en de steun die kankerpatiënten en hun familie zo hard nodig hebben, is ook helemaal waar de SamenLoop voor Hoop over gaat. Met de heldere stem van Coosje, samen met het warme, diepe geluid van Ernst Daniël en hun vermogen om hun gevoel op het publiek over te brengen, belooft de kaarsenceremonie van editie 2019 de boeken in te gaan als een wel heel bijzondere. De ceremonie start op 25 mei om 23:00uur op de atletiekbaan, Sportlaan 1, het terrein van de samenloop.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Nieuws uit deze regio